Ιστορία ΝΟ 1, Μέρος 4ο

Ο μικρός δείκτης του ρολογιού έδειχνε 4. Η ζέστη ήταν αποπνικτική. Ο Τάσος οδηγούσε στο κέντρο της Αθήνας το παλιό του μεταχειρισμένο αυτοκίνητο κατευθυνόμενος προς τα Σεπόλια. Η κίνηση υπερβολική. Μετά από 45 λεπτά οδήγησης έφτασε τελικά στην πολυκατοικία με τον αριθμό 9.

Χτύπησε την πότρα. Του άνοιξε μία χαμογελαστή κυρία.
"Καλησπέρα, Τάσο."
"Καλησπέρα κυρία Άννα. Ο Πάνος είναι μέσα;"
"Ναι, μέσα είναι. Πέρασε."
Ο Τάσος προχώρησε στο εσωτερικό του σπιτιού και βρέθηκε έξω απ'το δωμάτιο του Πάνου. Ο Πάνος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και διάβαζε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
"Γεια.", είπε ο Τάσος.
"Γεια. Πως από 'δω;", του είπε ο Πέτρος.
"Άσε φίλε. Έχω προβλήματα."
"Έχουν να κάνουν με την Έλενα;"
"Με την Έλενα, με την οικογένειά μου, με όλους."
"Πως μπορώ να βοηθήσω;"
"Θυμάσαι που σου είχα δανείσει 500 ευρώ; Τα χρειάζομαι."
"Μόλις σήμερα τα συγκέντρωσα. Εδώ τα έχω. Ορίστε."΄
"Σ' ευχαριστώ."
"Εγώ ευχαριστώ. Συμβαίνει κάτι;"
"Εεεε όχι. Ή μάλλον ναι."
"Τι είναι;"
"Σκέφτομαι να κάνω κάτι και μάλλον θα χρειαστώ τη βοήθειά σου."
"Είμαι όλος αυτιά."
Και τότε ο Τάσος άρχισε να του εξηγεί το σχέδιό του..

Στο σπίτι της Έλενας τα πάντα κυλούσαν ήρεμα. Η Έλενα κατέβηκε στην τραπεζαρία για το μεσημεριανό. Ο πατέρας της είχε βγει. Η Μαρίνα σερβίρισε το φαγητό στην κυρία Στέλλα και την κόρη της. Αφού τελείωσαν η Έλενα κατευθύνθηκε προς το δωμάτιό της. Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι. Η Γεωργία, η αδερφή της Μαρίνας, άνοιξε την πόρτα.
Ένας ευκατάστατος νεαρός, κάπου 23-24 χρονών στεκόταν απ' έξω.
"Καλησπέρα."
"Καλησπέρα. Μπορώ να περάσω;"
"Ποιος είστε;"
"Ο Δημήτρης, φίλος της Έλενας."
"Περάστε παρακαλώ."
"Ευχαριστώ."
"Καθίστε. Θα ειδοποιήσω την κυρία μου ότι είστε εδώ.."
Η Γεωργία βρήκε την κυρία Στέλλα στην κουζίνα. Την πληροφόρησε πως ο Δημήτρης βρισκόταν στο σπίτι.
Η κυρία Στέλλα μονολόγησε: "Μυρίζομαι προβλήματα....". Έφτασε στο σαλόνι.
"Γεια σου, Δημήτρη."
"Γεια σας κυρία Στέλλα. Πως είστε; Ο κύριος Βασίλης;"
"Είμαστε όλοι καλά. Οι δικοί σου τι κάνουν;"
"Μια χαρά. Η Έλενα είναι εδώ;"
"Ναι. Πάνω είναι. Μόνο που θα σου ζητήσω κάτι. Να της φερθείς όσο πιο γλυκά μπορείς."
"Μείνετε ήσυχη κυρία Στέλλα."

Ανέβηκε τις σκάλες και έφτασε έξω απ΄το δωμάτιό της. Χτύπησε την πόρτα.
"Περάστε.", ακούστηκε η φωνή της Έλενας.
Μόλις η Έλενα είδε το Δημήτρη πάγωσε. Δεν περίμενε να τον αντικρύσει ποτέ ξανά στη ζωή της...