Ιστορία ΝΟ 1, Μέρος 1ο

Καθισμένη στο κρεβάτι της η Έλενα, αναπολούσε τις ωραίες στιγμές που πέρασε το φετινό καλοκαίρι με τον αγαπημένο της Τάσο. Στο κομοδίνο, ακουμπισμένο ένα βάζο με λευκά τριαντάφυλλα. Τα τριαντάφυλλα που της είχε χαρίσει ο Τάσος πριν 1 ημέρα. Πήρε στα ροδοκόκκινα χέρια της το βάζο και το έφερε όσο πιο κοντά μπορούσε στη μύτη της για να μυρίσει το μεθυστικό άρωμα των λουλουδιών. Αμέσως ήρθαν στη μνήμη της οι μέρες ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης στο πλευρό του αγαπημένου της στην Κεφαλλονιά, οι πλακίτσες που έκαναν μεταξύ τους στο λούνα παρκ, τα πειράγματα,οι αγκαλιές και τα φιλιά που αντάλλαζαν κάτω από το ηλιοβασίλεμα...

Ώσπου ένας θόρυβος από τον κάτω όροφο την επανέφερε στην πραγματικότητα.
-"Καλώς ήρθατε κύριε και κυρία. Ήταν καλό το ταξίδι σας στη Νέα Υόρκη;"
-"Καλησπέρα Μαρίνα. Όλα ήταν υπέροχα",είπε η κυρία Στέλλα.
-"Πάνω είναι η Έλενα;",ρώτησε ο κύριος Βασίλης.
-"Ναι κύριε. Θέλετε να τη φωνάξω;"
-"Όχι. Θα πάω εγώ."

Η Έλενα μόλις συνειδητοποίησε πως επέστρεψαν οι γονείς της από το εξωτερικό. Αμέσως κάθισε στο γραφείο της και προσποιήθηκε αμέριμνη πως είναι βυθισμένη στο διάβασμά της. Μέχρι που άνοιξε η πόρτα.
-"Μπαμπά,καλώς ήρθες!Πως είναι η μαμά;"
-"Γεια σου Έλενα. Η μαμά σου καλά είναι. Έγώ όμως δεν είμαι καθόλου καλά με αυτά που μαθαίνω..Τι μου είπε ο Γιώργος;Όσο καιρό λείπαμε με την μητέρα σου στην Αμερική, εσύ πήγες ταξιδάκι μ' αυτόν;"
-"Μα μπαμπά...Τον αγαπάω..."
-"Πως τόλμησες κι ερωτεύτηκες έναν άνθρωπο τέτοιου επιπέδου;Να τον ξεχάσεις!"
-"Μα..."
-"Δεν ακούω τίποτα. Δε θα τον ξανασυναντήσεις ποτέ. Το κατάλαβες;",είπε ο πατέρας της κι έφυγε κλείνοντας με δύναμη την πόρτα πίσω του...